• Historia

        • Turzyn to malownicza miejscowość położona w gminie Brańszczyk w powiecie wyszkowskim, nad rzeką Bug.

          Nazwa Turzyn wywodzi się niewątpliwie od turów, zwierząt licznie tu niegdyś żyjących, podobnych do dzisiejszego żubra. We wsi mieszkali oszczepnicy używani przez władcę do polowań na tury.

          W pobliżu Turzyna znajduje się niewielkie jezioro nazywane w tradycji miejscowej Głusza. Związana jest z nim ciekawa opowieść. Otóż – jak głosi owa legenda – stał w tym miejscu murowany kościół, ale jakaś zła siła spowodowała, że zapadł się pod ziemię i zalała go woda. Niektórzy mieszkańcy twierdzą, mówi o tym także legenda, że gdy na Głuszy panuje cisza, to słychać ponure bicie dzwonów. Czy tak jest naprawdę? Może warto przekonać się samemu, odwiedzając naszą miejscowość. Jeżeli nawet nie usłyszy się bicia dzwonów zaklętego kościoła, to niesamowitych wrażeń dostarczyć mogą  rozległe turzyńskie krajobrazy poprzecinane błękitną wstęgą rzeki.

          Obecnie Turzyn liczy około 750 mieszkańców. Sołtysem wsi tej kadencji jest pan Tadeusz Rozenek. Przed nim funkcję tę sprawowali  kolejno od czasów powojennych: pan Władysław Rogalski, pan Piotr Kacpura., pan Mieczysław Łapiński, pani Wiesława Kalisz, Tadeusz Ziółkowski. Radną naszej miejscowości jest pani Jadwiga Stoszewska, a gospodarzem całej gminy jest pan Wiesław Przybylski.

          Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Turzynie

          Kalendarium Szkoły

          1880 rok – Pierwszy zapis, na temat szkoły w Turzynie widnieje w Kronice Parafialnej Parafii Brańszczyk, traktuje on o tym, iż ok. 1880 roku mieszkańcy Turzyna pobudowali na gruncie wiejskim szkołę i uchwałą wiejską zobowiązali się płacić podatki na utrzymanie nauczyciela; 

          1892 rok –  W. Jemielita  w książce pt. „Szkoły Powszechne w powiatach ostrołęckim i ostrowskim” jako datę powstania pierwszej szkoły w Turzynie wskazuje ten rok; 

          1899 rok –  Liczba uczniów na dzień 01 stycznia 1899r. wynosiła 46 chłopców i 22 dziewcząt; 

          1898 rok – Pierwsze  dane dotyczące budynku szkolnego. Wynika z nich, że szkoła w Turzynie posiadała własny budynek, w słabym stanie; 

          1910 rok – W Kronice Parafialnej czytamy, że od tego roku szkoła w Turzynie była już nieczynna, gdyż budynek, w którym się znajdowała wskutek starości chylił się ku upadłości; 

          1914 rok - szkolnictwo na terenie Parafii Brańszczyk w tym również w szkole w Turzynie zupełnie zamarło; 

          Lata 1918 – 1939 – zachowało się niewiele informacji dotyczących szkoły powszechnej w Turzynie, gdyż dokumentacja szkolna uległa całkowitemu zniszczeniu podczas powstania warszawskiego.  W roku 1925 w szkole powszechnej w Turzynie pracowali Franciszek Czyżkowski oraz Aniela Dąbrowska, dane z innych lat nie zachowały się;

          Od 15.VI.1939r. do 1944/45 istniała w Turzynie Szkoła Powszechna I stopnia, w której nauka odbywała się w niżej podanym wymiarze pracy, wraz ze wskazanie liczby i nauczycieli w poszczególnych latach jej funkcjonowania;

          1946 rok – budynek szkoły uległ całkowitemu spaleniu wraz ze sprzętem i biblioteką oraz wszelką dokumentacją;

          Lata 1939 – 1945 – W okresie II wojny światowej prócz nauczania w szkole na terenie wsi Turzyn nauczanie tajne prowadzili Rozenek Bolesław, Rozenek Tatiana, zamordowany Kulasiński Piotr ze Trzcianki i dwóch nauczycieli z Warszawy, którzy byli pod przybranymi nazwiskami;

          1945 rok – po wojnie prace przy odbudowie szkoły rozpoczęto od zbiórki materiałów budowlanych. Mieszkańcy wsi nieodpłatnie przekazywali na ten cel drewno lub pracowali przy wznoszeniu budynku szkolnego. Akcję nadzorował i koordynował pan Bolesław Rozenek, nauczyciel i kierownik powstającej placówki;

          1945/46 – rozpoczęcie nauki w nowej szkole przez uczniów klasy pierwszej. Funkcjonowała wtedy tylko jedna sala, ale z każdym rokiem oddawano do użytku pozostałe izby lekcyjne. Docelowo szkoła posiadała cztery klasy, pokój nauczycielski oraz mieszkanie dla kierownika.

          1947 rok – postawienie obok szkoły budynku gospodarczego, zaś dwa lata później studni. Niewielkie boisko usytuowane było u podnóża skarpy, w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Strugi (odnogi Bugu);

          Przełom lat 1955/56 – do szkoły w Turzynie uczęszczało około 120 uczniów, w klasach 1-7. Liczebność klas wahała się od 15 do 20 osób. Szkoła dysponowała wówczas wieloma pomocami do nauczania przyrody, fizyki, chemii, matematyki i geografii. Były to między innymi mapy, liczne modele, gabloty, globusy.  W związku z tym uczniowie, którzy podjęli dalszą naukę nie mieli kłopotów z jej ukończeniem;

          Lata 1978/79 – reforma oświatowa. Wtedy to 7-letnie dzieci  zostały objęte obowiązkiem szkoły 10-letniej i rozpoczęły naukę w klasie pierwszej według nowych programów, podręczników i metodycznych koncepcji. Ośmioklasowa Szkoła Podstawowa w Turzynie stała się czteroklasową filią Gminnej Szkoły Zbiorczej w Brańszczyku. Kierowanie filią powierzono panu Henrykowi Barszcz;

          1981rok - Jesienią. nastąpiła reorganizacja filii szkół gminnych. W efekcie tych działań czteroklasowa szkoła w Turzynie stała się znów szkołą ośmioklasową, liczącą około 110 uczniów. Zarządzanie tą placówką powierzono p.  Alicji Nasiadka, dotychczasowej nauczycielce tej szkoły, a następnie p. Krystynie Pakieła;

          1989 rok – początek transformacji ustrojowej. Szkoła Podstawowa w Turzynie wyjątkowo wiele straciła w momencie wejścia w życie reformy strukturalnej. Była to placówka o bardzo skromnych warunkach lokalowych i wyposażeniu;

          1996  rok – powołany został Społeczny Komitet Budowy Szkoły. Jego działania polegały na nawiązaniu bliskiej współpracy z Radą Gminy w Brańszczyku i ówczesnym wójtem Sławomirem Rutkowskim. Pomysł budowy szkoły w Turzynie od początku spotykał się z niechęcią władz gminnych, tłumaczących się brakiem funduszy. Jednak determinacja mieszkańców w postaci uporczywych negocjacji i dobrowolnych wpłat, pozwoliła na pewne posunięcia zbliżające do realizacji celu. 

          1998 rok – wójtem Gminy Brańszczyk został absolwent szkoły w Turzynie pan Mieczysław Pękul. Była to osoba nieco bardziej przychylna sprawie. Widząc zaangażowanie ze strony mieszkańców doprowadził on do zakupu działki, usytuowanej w centralnej części wsi. Takie posunięcie wzmocniło nadzieję na powstanie nowej szkoły i wzmogło aktywność. Własnym nakładem pracy, kosztem czasu wolnego mieszkańcy Turzyna ogrodzili zakupiony plac;

          1998 rok – rozpoczęcie starań o nadanie imienia szkole. Honorowym patronatem objął szkołę jej absolwent ówczesny wojewoda ostrołęcki pan Karol Pękul;

          1999 rok –  Z powodu zmniejszenia się ilości dzieci do 60 ostatecznie zaniechano budowy nowej szkoły. Zakupiony plac stał się boiskiem szkolnym, na którym dzięki współpracy z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, pojawiły się bramki do piłki nożnej i ręcznej;

          2000 rok – nadanie imienia szkole – patronem zostaje Maria Konopnicka;

          2005 rok – na 5-lecie  nadania imienia szkole, zakupiono sztandar szkoły;

          Lata 2005/06 – Gruntowny remont szkoły, wyremontowano jedną salę lekcyjną, doprowadzono bieżącą wodę i zainstalowano toalety. Następnie przeprowadzono bardzo gruntowny remont całego budynku. Wymieniono okna, drzwi, podłogi, schody na piętro. Dobudowano też nową część, w której mieści się piwnica z kotłownią olejową do centralnego ogrzewania, duża sala rekreacyjna oraz pracownia komputerowa. Na piętrze powstała toaleta i znacznie większy korytarz. Wykonano też elewację zewnętrzną. Szkoła zupełnie zmieniła swój wygląd, a uczniowie i nauczyciele zyskali lepsze warunki do nauki i pracy;

          2010 rok – W szkole uczy się 48 uczniów w czterech oddziałach. W dalszym ciągu, ze względu na małą liczebność klas funkcjonują łączenia 0-I, II-III, IV-V. Kasa VI jest oddzielna. Pracuje 9 nauczycieli, w tym 3 w niepełnym wymiarze godzin. Szkoła, zarządzana przez Marzenę Zając, aktywnie uczestniczy w życiu społeczności lokalnej oraz współpracuje z innymi placówkami oświatowymi i instytucjami wspomagającymi na terenie gminy.